Tramwaj w konfiturach 1104

tytuł:

Tramwaj w konfiturach

gatunek:

felieton

muzyka:

słowa:

Czy oskarżony Michał P. przyznaje się do pobicia poszkodowanego M. w tramwaju numer 17? — zapytał sędzia krępego, dawno niegolonego bruneta o włosach w artystycznym nieładzie. Nieuczesany pan odrzekł porywczo: —Do pobicia się przyznaję, ale do winy, nie, bo ten ów poszkodowany osobnik pierwszy zaczął... Jechałem z żoną z prowincji do teściów. Przed dworcem wsiedliśmy do siedemnastki. Ja trzymam w jednej ręce walizkę, w drugiej oleander, a żona daje mi jeszcze pod pachę słoik z wiśniami.

- Andzia — mówię — weź ode mnie, kochanie ty moje konfitury, bo mogie je opuścić i będziem odpowiedzialne za zanieczyszczenie pasażerów. Ale ona, jak to ona, odrazu do mnie z twarzą wyskoczyła, że próżniak jestem i w niczem, jej słabej kobiety, wyręczyć nie chce.

- Kiedy tak, to stul usteczka najdroższa, i jadziem dalej na twoje ryzykie — mówię i czekam, co z tego będzie. Przejechaliśmy dwa przystanki, a tu w tramwaju coraz ciaśniej się robi. Koło mnie stał facet z odciskamy. Tak sie zdarzyło, że ktoś mu wlazł na jednego, a ten jak nie krzyknie: “O rany, mój odcisk” — i lu mnie w szczękie.

Na razie nie wiedziałem, o co się rozchodzi i patrzę na niego ze zdziwieniem, ale kiedy widzę, że sobie najspokojniej gazete wyjmuje i zaczyna czytać, pytam się:

- Właściwie o co szanownemu panu sie rozchodzi i dlaczego ni z tego ni z owego grzejesz pan obcych ludzi w mordę?

- A jakiem prawem upuszczasz mnie pan słoik na nogę?

- Żebyś pan tak cholery dostał, jak ja słoik upuściłem. Z Sochaczewa komfitury wieze w szklanem naczyniu i będę ich upuszczał? Żeby naczynie się zbiło i żony praca się zmarnowała? Logiki pan nie masz.

A on obraził się na mnie i od razu na ostro:

- Czego nie mam, łobuzie? —się pyta.

- Logiki, pętaku! — powtarzam.

I wtedy on znowuż mnie w szczękie z drugiej strony. Ma się rozumieć, miałem tego dosyć. Oddałem oleander do podtrzymania konduktorowi, walizkę postawiłem na kolanach jakieś paniusi, a słoikiem w ciemię.

Ma się rozumieć, szkło nie wytrzymało, wiśnie wyskoczyli, zaleli temu panu całe oblicze, półkoszulek, krawat i jasne marynarkie.

Wszyscy pasażerowie twarze mieli w czerwone kropki, a żona wyglądała tak, jakby ją ktoś na olejno zaciągnął czerwoną farbą.

Ma się rozumieć, serce się ścisnęło kobiecie, jak zobaczyła, że jej wiśnie po całym tramwaju się rozpryśli, i krzyknęła głosem wzruszającem:

- Jak nie ma wiśni, niech nie będzie i malin! Jak nie ma malin, niech nie będzie i agrestu!

Jak nie gwizdnie mnie w łeb malinami, jak nie poprawi z drugiej strony słoikiem agrestu, jak nie dołoży z wierzchu gąsiorkiem poziomek!

Zrobiła się Sodoma i Gomora. Tramwaj wyglądał, jak ślachtus na Solcu, a podróżne, jak naleśniki z konfiturami...

Sąd po namyśle przyznał częściową rację panu skarżącemu, gdyż jakkolwiek uznał jego wine, kary żadnej nie wymierzył, bowiem poszkodowany dopuścił się prowokacji.

07.06.2021

słowa kluczowe:

w tramwaju mąż i żona konfitury bójka sąd przed sądem

Legenda:

inc, incipit - incipit - z braku informacji o tytule pozostaje cytat, fragment tekstu z utworu

abc (?), (abc?) - tekst poprzedzający (?) jest mało czytelny (przepisywanie ze słuchu)

abc ... def - tekst jest nieczytelny (przepisywanie ze słuchu)

abc/def - tekst przed i po znaku / występuje zamiennie

abc ^(abc) - wyraz lub zwrot wymagający opisu, komentarza

(abc) - didaskalia lub głupie komentarze kierownika